Po wyczerpujących zajęciach z hiszpańskiego należy się mała nagroda w postaci porcji paelli (koniecznie paella valenciana), na którą wybrałam się razem z koleżanką Lucy.

Lucy po ciężkiej bitwie z krewetką z paelli.

Paella valenciana z owocami morza, palce lizać. Składniki w wielkim skrócie: ryż, zielony groszek plus owoce morza. Akurat w tej restauracji można zamówić też wersję z owocami morza i kawałkami kurczaka, ale wtedy to już jest jakaś zniekształcona wersja dania, które powinno zawierać raczej mięso z królika. Ile ludzi, restauracji i przepisów, tyle paelli, dlatego warto próbować jej smaku w różnych miejscach (a paella valenciana smakuje najlepiej w Walencji, w knajpkach przy plaży).

Tinto de verano, a w tle sos do paelli. Do tej pory nie mogę zrozumieć po co on tam był :D

Tinto de verano (z hiszp. czerwone (wino) lata, wino letnie), jak sama nazwa wskazuje, to orzeźwiający napój na gorące letnie miesiące, który jest pity przez ze mnie z premedytacją także w zimie. Podobny w smaku do sangrii, w swoim składzie zawiera czerwone wino stołowe plus gaseosa, czyli jakiś napój gazowany (np. Sprite) bądź samą wodę gazowaną. Dla wzmocnienia smaku i walorów wizualnych, wrzuca się do szklanki pokrojone cytrusy.  

Osobiście wolę gorszyć Hiszpanów i zamawiać tinto de verano, niż pić tutejsze piwa, które w ogóle tego  trunku nie przypominają, a ich smak pozostawia wiele do życzenia. Jak już zechcę napić się napoju o smaku wody, to lepiej poproszę barmana o szklankę wody z kranu. Lepiej dla moich kubków smakowych i dla kieszeni (kranówa jest za darmo) :D