Uroczystości komunijne dziecka nie różnią się bynajmniej od tych polskich - dzieci ubrane w odświętne stroje (dziewczynki na biało, chłopcy w garniturach lub w strojach marynarskich), msza w kościele. To, co rzuciło mi się w oczy to niewielka liczba dzieci (około 10), które przystępowały do sakramentu, a także większość osób, które zamiast w kościele, popijały kawę i rozmawiały w barze tuż obok.

Sam wystrój baru także mnie zaskoczył, o czym mogliście przeczytać tutaj (link). 

Uroczystość w kościele była bardzo kameralna. Pamiętam, że przed moją komunią mieliśmy wiele prób, by wiedzieć jak mamy zajmować miejsca w ławkach, kiedy i co śpiewać, jak ustawiać się do przyjęcia sakramentu, by nie było bałaganu i przepychania - więcej było wtedy nerwów niż radości z ważnego dnia. Podczas tej hiszpańskiej uroczystości ksiądz nagle poprosił panów stojących najbliżej ołtarza, by przynieśli więcej ławek i krzeseł. Następnie zaprosił dzieciaki by siedziały razem z nim w okręgu i śpiewały piosenki - atmosfera była luźna, dzieciaki bez stresu opowiadały różne anegdotki z przygotowań do ich święta.