Hiszpanarium

Niemal wszystkie hiszpańskie fiesty i imprezy kulturalne będą posiadały któryś z elementów wymienionych poniżej: 

- bieganie lub uciekanie (San Fermin w Pampelunie)

- tworzenie wielkich dekoracji (Las Fallas w Walencji)

- procesje (Wielkanoc lub święta patronów miast)

- palenie, ogniska i fajerwerki (większość imprez na wschodnim wybrzeżu Hiszpanii)

- wspinanie się (Castells w Tarragonie, Santa Creu)

- dręczenie zwierząt* (niestety, nadal wiele wydarzeń kulturalnych wiąże się z cierpieniem zwierząt dla uciechy gawiedzi).

Budowanie wież z ludzi, nazywanych również castells, to domena katalońskiej kultury. Co roku, na przełomie września i października, w  Tarragonie odbywają się mistrzostwa w konstruowaniu jak najwyższej wieży stworzonej z podtrzymujących się nawzajem ludzi. Wymaga to nie lada koordynacji, siły i opanowania strachu - zwłaszcza dla tych, którzy muszą wspiąć się na sam szczyt wieży.

Każda miejscowość lub dzielnica miasta posiada własną reprezentację (colla) ubraną w jednakowy strój. Mechanizm bardzo podobny do falla podczas Las Fallas w Walencji czy San Fermin w Pampelunie. Niezmiennie pokazuje to jak bardzo dla każdego Hiszpana ważna jest tożsamość lokalna. Ta mała ojczyzna, czyli miejscowość, jest na pierwszym miejscu, dopiero później Hiszpan czuje się związany z regionem, a na samym końcu z państwem (który de facto jest dla wielu sztucznym tworem). To jednak materiał na odrębny wpis, a teraz wróćmy do budowania ludzkich wież.

Największe mają wysokość kilku metrów, na samą górę konstrukcji często wspinają się dzieci, które na szczęście mają na głowie kaski. Upadki zdarzają się sporadycznie, jednak na pewno są bolesne albo skutkują złamaniami. 

Tworzenie wież zostało docenione przez UNESCO i dołączyło do grona Arcydzieł Ustnych i Niematerialnego Dziedzictwa Ludzkości, jako widowisko albo wyjątkowy zwyczaj wyróżniony w skali świata.

W tym roku castells miała zabarwienie polityczne, wiele colla manifestowało swoją przynależność do Katalonii ze względu na zbliżające się referendum w sprawie autonomii tego regionu Hiszpanii.

Samo widowisko jest niesamowite i jestem niezmiennie zaskoczona pomysłami Hiszpanów na celebrowanie różnych okazji i takie podejmowanie ryzyka! :)

Nauka języka hiszpańskiego 

Wielu z was uczy się języka hiszpańskiego na kursach, duża część na pewno jest samoukami. Jeśli miałabym dać wam jedną jedyną poradę dotyczącą samodzielnej nauki języka to brzmiałaby ona właśnie tak:

UŻYJ WYOBRAŹNI

Efektywna nauka języka to w dużej mierze wasze zaangażowanie i chęci, a także sposób nauki. Wkuwanie listy słówek czy przerabianie podręcznika krok po kroku, rozdział po rozdziale na pewno ma jakieś pozytywy. Czy pozwala jednak w pełni rozwinąć wasze umiejętności i  - co najważniejsze - sprawia, że w ciągu zaledwie kilku tygodni jesteście w stanie bez problemu porozmawiać na wiele tematów?

Nie jestem o tym przekonana, ale bazuję na woich doświadczeniach nauki języków (hiszpańskiego i rumuńskiego), do których podeszłam właśnie w ten sposób: najpierw wyobrażałam sobie sytuacje z życia, w których będę musiała się z kimś porozumieć i dopiero pod tym kątem przygotowywałam sobie słówka czy zwroty, które przydałyby mi się najbardziej.


Przykładowe historie:

1) wybierałam się do McDonalda, by przy kawie pouczyć się hiszpańskiego przed lekcjami. Potrzebowałam gniazdka by podłączyć komputer, a zatem wczesniej sprawdziłam w słowniku jak jest po hiszpańsku gniazdko elektryczne. Słowo-klucz. Nie potrzebowałam zapamiętywać więcej.

2) wybierając się na wywiad z piłkarzem czytałam sporo artykułów i poprzednich wywiadów, po kilku tekstach bez problemu mogłam już mieć zaplanowane pytania i dobrane odpowiednie słownictwo.

3) Lecisz do Hiszpanii, wyobraź sobie po kolei co się będzie działo: odpowiadasz do widzenia stewardessie (adios!), idziesz w kierunku wyjścia (salida), odbierasz bagaże (maletas)... i tak dalej.


Ta metoda ma swoje plusy, ale czy minusy? Pamiętam, że przy jednej  z sesji na Valencia Fashion Week nie wiedziałam jak nazywa się róż do policzków, za to znałam wszelkie słownictwo związane ze sportem (pracowałam dla klubów piłkarskich i koszykarskich, tam nazwy produktów do makijażu nie były potrzebne;)).


Spróbuj od dziś uczyć się języka jak najczęściej używając swojej wyobraźni, efekty zobaczysz bardzo szybko :)

Śpać / Śpisz jak suseł (a tak naprawdę marmota) 

Spać jak żołędnica (gryzoń żyjący w Hiszpanii)

Śpiąca Królewna - nic dodać nic ująć

Prosty przepis na typową hiszpańską fiestę: zmieszaj elementy religijne i kulturowe, dodaj trochę alkoholu i brawury i już mamy prawdziwą kopalnię tematów socjologicznych, kulturowych czy antropologicznych.

Władze Pampeluny zakazały robienia zdjęć przez uczestników w czasie gonitwy, jednak ten mężczyzna i tak próbuje zrobić sobie selfie

Encierros, czyli gonitwa byków odbywa się na cześć jednego z patronów Navarry, św. Fermina, już od XVI wieku. Co roku w dniach 6-14 lipca kilkudziesięciu śmiałków pragnie przyspieszenia tętna uciekając wąskimi uliczkami przed rozjuszonymi bykami.

Mimo że taka ucieczka jest niebezpieczna i niemal za każdym razem ktoś zostaje ranny, encierros przyciągają tysiące turystów, których fascynuje takie nietypowe świętowanie połączone z adrenaliną.

Podczas tegorocznej gonitwy byków został ranny amerykański dziennikarz, który jest współautorem książki "Fiesta: Jak przetrwać gonitwę byków w Pampelunie" (!!!). Mężczyzna miał szczęście, bo róg byka o mały włos nie przeciął tętnicy udowej.

Nie ciągnie mnie szczególnie by zobaczyć czy wziąć udział w gonitwie byków, bo nie widzę w niej nic szczególnego - wszystkie jej  elementy (tańce, xaranga, fajerwerki) można znaleźć przy pierwszej lepszej imprezie na cześć patrona ulicy (tak!) czy na Las Fallas (mój patriotyzm lokalny).

Szkoda mi także zdezorientowanych i zestresowanych zwierząt, które są przez kilka dni męczone tymi gonitwami by potem zginąć zabite przez matadorów...

A wy, jakie macie zdanie o tego typu wydarzeniach?

Pozycja książkowa idealna na wakacje. Przenosimy się do narodzin hiszpańskiej Inkwizycji i podążamy śladami głównego bohatera, Jonasza, który ukrywa się przed antyżydowskimi pogromami i szuka swojego powołania. 

Z kolejnych kart książki wyłania się z jednej strony obraz nietolerancyjnej ziemi dla obcych (zwłaszcza Żydów), a z drugiej początków świetności wielkiej Hiszpanii za panowania Izabeli I Katolickiej i Ferdynanda Aragońskiego (zjednoczenie kraju, rozwój gospodarczy, sfinansowanie wypraw Krzysztofa Kolumba). 

Książka to opasłe tomiszcze (około 400 stron), ale zapewniam, że nie będziecie mogli się od niej oderwać!

Klasyka, której nie można przegapić! Książka naświetla historię hiszpańskiej wojny domowej, a oprócz tego jest świetnym studium ludzkiej natury. To na wskroś antywojenne w swojej wymowie dzieło, które zawiera nie tylko portrety psychologiczne bohaterów, ale i w ciekawy sposób przedstawia mentalność ówczesnych Hiszpanów (chociaż ta niewiele się zmieniła).

Hiszpania to nie kraj katolicki, to kraj bożków.

Zawarłem w niej nie tylko wojnę domową, ale to wszystko, czego dowiedziałem się o Hiszpanii przez osiemnaście lat. 

Czy nie brzmi to wystarczająco zachęcająco?

Bynajmniej nie mam intencji zmuszać kogokolwiek do czytania książek stricte historycznych, jednak jeśli interesuje was kraj flamenco, sjesty i tapas to ta pozycja zaspokoi wasz głód ciekawostek i nieznanych szerzej historii, m. in. o damie z Elche.

Czytam ją teraz po raz drugi i ciągle nie mam dosyć.



A jakie są wasze ulubione książki? Możecie je polecić w komentarzach! :)

Plakaty z lat '40 i '50 mają swoją duszę, zwłaszcza te zachęcające do odwiedzin Hiszpanii, przybliżające hiszpańską kulturę i styl życia.  Podobają mi się ze względu na kolory, minimalizm, kompozycję i wykonanie.

Autorem większości plakatów promujących Hiszpanię był Josep Morell, kataloński artysta malarz, który żył w latach 1899-1949. Uznawany jest za jednego z najlepszych wykonawców plakatów, nie tylko tych turystycznych, ale również reklamowych. Oryginały jego prac cieszą się ogromnym zainteresowaniem na aukcjach dzieł sztuki na całym świecie.

Muzyka taneczna w Hiszpanii ma tyle samo swoich gorących zwolenników, jak i przeciwników. Wiele osób narzeka, że wszystkie te piosenki są bardzo komercyjne, wykonane w ten sam sposób (ten sam rytm,  gwizdki w tle, prosty tekst o miłości, wstawki angielskich słów).

Mnie najbardziej zadziwia, że niemal wszystkie teksty mówią o tym samym i składają się w zasadzie z identycznych słów w różnej konfiguracji. Można nawet pobawić się w słuchanie kilku piosenek i powykreślać słowa, które usłyszycie. A może będą wszystkie? :))

bailar, sube, cuerpo, por dentro, la locura, amor, corazon, cadera, beso, cielo, caliente, mano, noche, loca, boca, el sol, contigo, la playa, fuego, abrazar, mirada, arriba, fiesta, pasion

Długo czekaliśmy (od listopada!), ale wreszcie rozpoczął się kurs języka hiszpańskiego na platformie Miriada, o którym pisalam w tym wpisie (link). Kurs jest całkowicie darmowy, interaktywny i prowadzony online - oznacza to, że do nauki potrzebny nam jest dostęp do Internetu i dużo dobrych chęci.

Część materiałów można oglądac na Youtube:

Jak wykonać pracę domową?

W trakcie kursu czekają na nas quizy z odpowiedziami do wyboru (Practica), które raczej nie powinny sprawiać problemu.
Po obejrzeniu wszystkich materiałów czeka nas praca domowa - Tarea (P2P). Należy napisać odpowiedzi na ćwiczenie w podanym miejscu, a następnie poczekać, aż Miriada wyśle nam do sprawdzenia minimum dwie prace innych studentów do oceny. Tak właśnie działa większość kursów - wykładowcy nie byliby w stanie sprawdzić setek, a nawet tysięcy prac, dlatego krążą one wśród studentów, którzy oceniają daną pracę.

Czy należy obawiać się, że ktoś ze złośliwości da nam niskie oceny? Na pewno nie. Nawet jesli taka osoba się trafi, to i tak nasza praca jest wysyłana i sprawdzana przez wiele innych osób. Ja sama nie spotkałam się z sytuacją, by któraś z moich prac czy wypracować (na innych kursach) była niesprawiedliwie oceniona.