Zeszłoroczna wyprawa do Sevilli odbyła się na zaproszenie rodziny Toniego - jedna z jego kuzynek miała mieć Komunię Świętą (o tym napiszę więcej), co było świetnym powodem by zorganizować z tej okazji wielki rodzinny zjazd. A jak hiszpańska rodzina się zbierze, zaczyna się wielka fiesta!

Wyruszyliśmy w podróż samochodem wcześnie rano i po 8 godzinach zostaliśmy od razu zabrani na obiad. Po krótkim odpoczynku zaczęła się lekcja typowego dla regionu tańca - sevillany. Dziewczyny z Walencji mówiły mi, że ten taniec czują tylko ci z krwi i kości z Sevilli... i miały rację. W teorii taniec jest prosty, kroki łatwe do zapamiętania, ale w praktyce nawet same gesty dłońmi były trudne do odtworzenia.





Sevillanę tańczy się w parze (kobieta z mężczyzną lub dwie kobiety), choreografia jest stała, zmieniają się za to teksty  pieśni. Wszelkie imprezy rodzinne, słynna Feria Sevilla i inne uroczystości nie nie mogą obyć się bez tańczenia sevillany, stąd szybka nauka pod okiem najlepszych nauczycieli - Andaluzyjczyków z krwi i kości urodzonych w Sevilli.

Po wstępnych naukach przyszła pora na kolację, a po niej w przebranie się w cudowne suknie, makijaż i tańce! Byłam już przebierana w tradycyjną suknię walenckiej fallery (link), więc tym bardziej cieszyłam się na myśl, że tym razem będę mieć okazję poczuć się jak tancerka flamenco. Suknie są przepiękne, ale bardzo, bardzo wąskie (!). Podziwiam Hiszpanki, że potrafią w nich tańczyć tyle godzin!